Ascovandoritis Thai Cherry

Dziś moje lukrowane Pączki coś innego niż Phalaenopsis.

Ileż można, prawda?

Przedstawiam Wam zatem hybrydę między rodzajową.

Dziwną w swym wyglądzie, trudną w uprawie (o dziwo!).

Ascovandoritis Thai Cherry to krzyzówka Ascocenda Eileen Beauty (Ascenda Meda Arnold x Ascocentrum curvifolium) x Doritis pulcherrima.

Brzmi skomplikowanie i przyznaję Wam, równie skomplikowane jest piękno tejże rośliny.

Nierzadko zastanawiałem się, co ja w niej widzę i wielokrotnie nachodziła mnie myśl o jej sprzedaży.

Wiedziałem jak kwitnie, kupiłem z pędami w ubiegłym wrześniu.

Więc, nie chodziło o poznanie wyglądu kwiatów.

Irytowało mnie to, że nie potrafiłem na pstryknięcie palcami doprowadzić jej do kwitnienia.

Czekałem zatem do wiosny.

Wystawa południowo - zachodnia, słońca tyle, co wódki i kawioru w Rosji, myślał żem se, że zakwitnie momentalnie.

A tu nic.

Mija kwiecień, maj.

Czerwiec... Niemal.

Zagadka zaczęła już tak mocno męczyć moją ostatnią nieskażoną szarą komórkę, że męczyłem się gorzej niż w swoim otyłym ciele.

W końcu wpędzony w bezsenność i spirytusowy nałóg, uznałem, że koniec tego.

Nie będzie jakaś durna roślinka niszczyła mi nerwów, które i tak nadszarpnięte były rzeczywistością, którą codziennie zastaję w naszym absurdalnym kraju.

Ascovandoritis wyleciał na balkon, wystawa ta sama.

Cieniowany jedynie wiklinową osłoną.

Moczony dalej w ten sam sposób - raz w tygodniu, bez zwilżania podłoża jeśli przeschnie wcześniej ( (a miało to miejsce bardzo często).

Zimniejsze dni, noce - nie miał lekko. Nie był wciągany do jaskini.

Pod koniec czerwca zauważyłem małą kluskę wyłaniającą się spomiędzy liści.

Oczywiście okazała się być pędem kwiatowym.

Niespełna 2 miesiące od tego momentu mogę zaprezentować Wam pierwsze kwiaty.

W stosunku do wielkości rośliny (doniczka 12' dla zobrazowania wielkości) są maleńkie, maciupkie.

Nie pachną, nie tańczą.

Co w nich ciekawego zatem?

Kolor. Zdecydowanie kolor.

Mieniący się w słońcu (którego brak przy wykonywaniu zdjęć), ciemno wiśniowy.

Również okres kwitnienia, który może trwać kilka miesięcy - pęd nieustannie się przedłuża.

Zapewne to geny Doritis tak działają pozytywnie.

Sumując te 2 duże plusy roślina dla mnie jest bardzo atrakcyjną.

Cóż to, że kwiatki są malutkie, a roślina wielka.

To jak pulchna Dziewczyna z małymi rodzynkami.

Takie też nie cierpią na samotność i krzyczą z rozkoszy w nocy :)