Tak zwany szczypior.
Brassolaeliocattleya. Wymawiając to słowo słabsi mogą sobie nawet języki połamać.
A co dopiero je zapamiętać! Ha!
Opisywana roślina to krzyżówka pomiędzy: Lc. Gold Digger x Bl. Richard Mueller.
Średnich rozmiarów, niezwykle kompaktowa hybryda Cattleyi.
Przyrasta niezwykle chętnie, po jakimś czasie prezentuje się jako piękny krzaczek wysmukłych PSB zakończonych pojedynczym bądź dwoma liśćmi.
Kwiaty wypuszcza zaraz po dojrzeniu nowego przyrostu.
Pąki bardzo szybko przebijają pochewkę, po czym rosną jeszcze około miesiąca.
"Szczypiory" to naprawdę proste w uprawie rośliny.
Wiosną i latem werandują na balkonie, staram się wtedy także by podłoże nigdy na sam wiór nie przesychało.
Wystawa południowo - zachodnia, cieniowane są jedynie wikliną, narażone są zatem na bezpośrednie działanie promieni słonecznych.
PSB (nie liście, przynajmniej w moich warunkach) mogą wtedy przybrać fioletowy odcień, co oznacza, że poziom tego właśnie światła jest właściwy.
Nowe przyrosty dojrzewają w VII - VIII i jest to oznaką bliskiego, jesiennego kwitnienia.
Eksperymentalnie zastosowałem do tej rośliny jako podłoże bardzo drobną Orchiatę (ok. 6 mm), wymieszaną ze szczyptą seramisu.
Jak widać, roślinie to nie zaszkodziło, a podłoże utrzymuje wilgotność nieco dłużej, dzięki temu, że jest bardziej zbite.
Same kwiaty są dosyć małe, może nawet nieco niepozorne.
Rekompensuje to ich kolor - po otwarciu jest to pomarańcz, po kilku dniach robią się żółte.
Warżka, nieco lejkowata, ma bordowe kropki.
Na ten moment nie wyczułem od kwiatów żadnego zapachu.
W zimę zalecam delikatny okres spoczynku - zmniejszamy częstotliwość podlewania, nieco obniżamy temperatury.
Temperaturę i ilość wilgoci w podłożu zwiększamy na wiosnę, po pojawieniu się nowych przyrostów.
Brassolaeliocattleya. Wymawiając to słowo słabsi mogą sobie nawet języki połamać.
A co dopiero je zapamiętać! Ha!
Opisywana roślina to krzyżówka pomiędzy: Lc. Gold Digger x Bl. Richard Mueller.
Średnich rozmiarów, niezwykle kompaktowa hybryda Cattleyi.
Przyrasta niezwykle chętnie, po jakimś czasie prezentuje się jako piękny krzaczek wysmukłych PSB zakończonych pojedynczym bądź dwoma liśćmi.
Kwiaty wypuszcza zaraz po dojrzeniu nowego przyrostu.
Pąki bardzo szybko przebijają pochewkę, po czym rosną jeszcze około miesiąca.
"Szczypiory" to naprawdę proste w uprawie rośliny.
Wiosną i latem werandują na balkonie, staram się wtedy także by podłoże nigdy na sam wiór nie przesychało.
Wystawa południowo - zachodnia, cieniowane są jedynie wikliną, narażone są zatem na bezpośrednie działanie promieni słonecznych.
PSB (nie liście, przynajmniej w moich warunkach) mogą wtedy przybrać fioletowy odcień, co oznacza, że poziom tego właśnie światła jest właściwy.
Nowe przyrosty dojrzewają w VII - VIII i jest to oznaką bliskiego, jesiennego kwitnienia.
Eksperymentalnie zastosowałem do tej rośliny jako podłoże bardzo drobną Orchiatę (ok. 6 mm), wymieszaną ze szczyptą seramisu.
Jak widać, roślinie to nie zaszkodziło, a podłoże utrzymuje wilgotność nieco dłużej, dzięki temu, że jest bardziej zbite.
Same kwiaty są dosyć małe, może nawet nieco niepozorne.
Rekompensuje to ich kolor - po otwarciu jest to pomarańcz, po kilku dniach robią się żółte.
Warżka, nieco lejkowata, ma bordowe kropki.
Na ten moment nie wyczułem od kwiatów żadnego zapachu.
W zimę zalecam delikatny okres spoczynku - zmniejszamy częstotliwość podlewania, nieco obniżamy temperatury.
Temperaturę i ilość wilgoci w podłożu zwiększamy na wiosnę, po pojawieniu się nowych przyrostów.
Komentarze
Prześlij komentarz