Inna nazwa tej miniaturowej hybrydy to Phal. Liu's Yellow Star Dust.
Kwitła całe lato na 2 rozgałęzionych pędach.
Kwiaty nie są duże, mają ok 2 cm średnicy.
Płatki okółka zewnętrznego i wewnętrznego wywinięte są fikuśnie, co tylko dodaje roślinie uroku i nadaje smaczku.
Liście są miniaturowe i mają ok 8-10 cm długości.
Ich kolor jest ciemnozielony, są zaokrąglone.
Hybryda ta, jak pozostałe x minus nie ma wysokich wymagań świetlnych, temperaturowych, można by powiedzieć, że rośnie bezproblemowo, choć na dobrą sprawę nie rośnie wcale.
Kwitnie, kwitnie, kwitnie.
Zapomina o czymkolwiek innym, to niestety domena krzyżówek z Phal. finleyi/minus.
Uprawiana na dosyć ciemnym, dodatkowo cieniowanym parapecie wschodnim, jak reszta moich hybryd ze wspomnianym rodzicem.
Jest niezwykle tolerancyjna, choć uważam, że to naprawdę nieudane krzyżówki.
Mam jeszcze kilka innych i także wykazują podobne parcie w kierunku samounicestwienia.
Schemat jest zawsze podobny - pęd, dwa, trzy i zakwitamy się na śmierć.
Charakterystyczne jest także zasuszanie górnych liści, co także w dalszej konsekwencji prowadzi do śmierci rośliny, choć nie jest to choroba grzybowa, wirus.
Na pewno będę starał się opisywać dalsze spostrzeżenia związane z tymi hybrydami, jeszcze kilka z nich żyje.
Liczyłem na wielkie kwitnienia miniaturowych roślin, okazuje się, że po kilku miesiącach zaliczam porażki, choć na początku jest jak w bajce...
Ostatnie kwiaty w tym sezonie, byle nie w "karierze" tej rośliny.
Kwitła całe lato na 2 rozgałęzionych pędach.
Kwiaty nie są duże, mają ok 2 cm średnicy.
Płatki okółka zewnętrznego i wewnętrznego wywinięte są fikuśnie, co tylko dodaje roślinie uroku i nadaje smaczku.
Liście są miniaturowe i mają ok 8-10 cm długości.
Ich kolor jest ciemnozielony, są zaokrąglone.
Hybryda ta, jak pozostałe x minus nie ma wysokich wymagań świetlnych, temperaturowych, można by powiedzieć, że rośnie bezproblemowo, choć na dobrą sprawę nie rośnie wcale.
Kwitnie, kwitnie, kwitnie.
Zapomina o czymkolwiek innym, to niestety domena krzyżówek z Phal. finleyi/minus.
Uprawiana na dosyć ciemnym, dodatkowo cieniowanym parapecie wschodnim, jak reszta moich hybryd ze wspomnianym rodzicem.
Jest niezwykle tolerancyjna, choć uważam, że to naprawdę nieudane krzyżówki.
Mam jeszcze kilka innych i także wykazują podobne parcie w kierunku samounicestwienia.
Schemat jest zawsze podobny - pęd, dwa, trzy i zakwitamy się na śmierć.
Charakterystyczne jest także zasuszanie górnych liści, co także w dalszej konsekwencji prowadzi do śmierci rośliny, choć nie jest to choroba grzybowa, wirus.
Na pewno będę starał się opisywać dalsze spostrzeżenia związane z tymi hybrydami, jeszcze kilka z nich żyje.
Liczyłem na wielkie kwitnienia miniaturowych roślin, okazuje się, że po kilku miesiącach zaliczam porażki, choć na początku jest jak w bajce...
Ostatnie kwiaty w tym sezonie, byle nie w "karierze" tej rośliny.
Komentarze
Prześlij komentarz