Drobny, wymagający większej uwagi storczyk botaniczny, który w naturze występuje na Sumatrze.
Oczywiście epifit porastający gałęzie drzew tamtejszych lasów.
Roślina jak wspomniałem nie należy do największych, co jest na pewno jej sporym atutem, książkowo liście osiągają rozmiar około 15 cm.
Czemu roślina nie jest tak prosta w uprawie?
Teoretycznie jest (o ile o niej pamiętamy) - wymaga jedynie stale wilgotnego (nie mylić z mokrym) podłoża.
Jeśli przesuszymy ją na etapie formowania, dojrzewania pąków, zasuszy je.
Jest zdolna także do zasuszania końcówek liści jeśli wilgotność powietrza jej nie zadowoli.
Cała zatem filozofia w dobraniu odpowiedniego podłoża.
U mnie jest to drobna Orchiata wymieszana ze szczyptą seramisu.
Doniczka moczona bądź przelewana raz na 7 dni, w zupełności to wystarcza.
Wymagania świetlne - nie są wygórowane, wszak to rodzaj Phalaenopsis, najlepsze będzie widne okno wschodnie, które nie przypali liści.
Cechą charakterystyczną, którą uważam poniekąd za dużą wadę są krótkie pędy, których roślina potrafi utrzymywać jednocześnie kilka, na każdym z nich kwitnąć.
Nie ilość jest problemem a ich miniaturowe wręcz rozmiary (4 - 5 cm w przypadku nowych).
Wtapiając w ten obraz tendencję do ich wzrostu w dół mamy problem - okazuje się niekiedy, że pęd trzeba kierować w górę podpierając się pomocą patyczka na przykład.
Pączki kwiatowe dojrzewają bardzo szybko, bo około 3 tygodni.
Kwiaty nie są duże, o średnicy około 3,5 cm, utrzymują się około 3 tygodni.
Pachnące, aczkolwiek nie jest to zapach, który porównałbym z wyperfumowanymi Paniami w komunikacji miejskiej.
Jest nieco nieprzyjemny, choć nie drastycznie.
Całe szczęście, wyczuwalny jedynie po włożeniu nosa w kwiat.
Termin kwitnienia to wiosna i lato, roślina wydaje kwiaty jeden po drugim, systematycznie, w małym odstępie czasowym.
Ważne jest też by utrzymywać temperaturę zbliżoną do pokojowej, to roślina ciepłolubna.
Jeśli dodamy czynnik stale wilgotnego podłoża - lepiej by nie spadała zbyt mocno :)
Liczę na to, że zachęciłem Was do spróbowania swoich sił w uprawie tego gatunku.
Nie jest to duża roślina, na taką zawsze uda się wygospodarować odrobinę wolnego miejsca i energii do działania przy niej.
Jeśli macie jakieś pytania związane z jej uprawą, piszcie śmiało!
Pozdrawiam Moich Czytelników!
Oczywiście epifit porastający gałęzie drzew tamtejszych lasów.
Roślina jak wspomniałem nie należy do największych, co jest na pewno jej sporym atutem, książkowo liście osiągają rozmiar około 15 cm.
Czemu roślina nie jest tak prosta w uprawie?
Teoretycznie jest (o ile o niej pamiętamy) - wymaga jedynie stale wilgotnego (nie mylić z mokrym) podłoża.
Jeśli przesuszymy ją na etapie formowania, dojrzewania pąków, zasuszy je.
Jest zdolna także do zasuszania końcówek liści jeśli wilgotność powietrza jej nie zadowoli.
Cała zatem filozofia w dobraniu odpowiedniego podłoża.
U mnie jest to drobna Orchiata wymieszana ze szczyptą seramisu.
Doniczka moczona bądź przelewana raz na 7 dni, w zupełności to wystarcza.
Wymagania świetlne - nie są wygórowane, wszak to rodzaj Phalaenopsis, najlepsze będzie widne okno wschodnie, które nie przypali liści.
Cechą charakterystyczną, którą uważam poniekąd za dużą wadę są krótkie pędy, których roślina potrafi utrzymywać jednocześnie kilka, na każdym z nich kwitnąć.
Nie ilość jest problemem a ich miniaturowe wręcz rozmiary (4 - 5 cm w przypadku nowych).
Wtapiając w ten obraz tendencję do ich wzrostu w dół mamy problem - okazuje się niekiedy, że pęd trzeba kierować w górę podpierając się pomocą patyczka na przykład.
Pączki kwiatowe dojrzewają bardzo szybko, bo około 3 tygodni.
Kwiaty nie są duże, o średnicy około 3,5 cm, utrzymują się około 3 tygodni.
Pachnące, aczkolwiek nie jest to zapach, który porównałbym z wyperfumowanymi Paniami w komunikacji miejskiej.
Jest nieco nieprzyjemny, choć nie drastycznie.
Całe szczęście, wyczuwalny jedynie po włożeniu nosa w kwiat.
Termin kwitnienia to wiosna i lato, roślina wydaje kwiaty jeden po drugim, systematycznie, w małym odstępie czasowym.
Ważne jest też by utrzymywać temperaturę zbliżoną do pokojowej, to roślina ciepłolubna.
Jeśli dodamy czynnik stale wilgotnego podłoża - lepiej by nie spadała zbyt mocno :)
Liczę na to, że zachęciłem Was do spróbowania swoich sił w uprawie tego gatunku.
Nie jest to duża roślina, na taką zawsze uda się wygospodarować odrobinę wolnego miejsca i energii do działania przy niej.
Jeśli macie jakieś pytania związane z jej uprawą, piszcie śmiało!
Pozdrawiam Moich Czytelników!
Komentarze
Prześlij komentarz