Doritaenopsis Purple Martin Dark Blue

Doritaenopsis Purple Martin = Doritaenopsis Kenneth Schubert (Doritis pulcherrima × Phalaenopsis violacea) × Phalaenopsis violacea

Dziś na tapecie klon Dark Blue.

Czym się różni? Jak wygląda?

O tym poniżej.

Pokrój i wielkość rośliny

Jak na Purple Martin, te rośliny są duże.

Rzekłbym o wiele większe.

Liście osiągają długość 20 cm na ten moment, co przy egzemplarzach tych roślin sprzed jeszcze 2-3 lat jest nie lada wyczynem.

Inne różnice morfologiczne to ciemniejszy odcień liści, spiczaste ich zakończenie.

Jak na razie roślina nie zrzuca liści i ma ich całkiem sporo, co także może stanowić element różniący je między sobą.

Warunki uprawy

Marcinem wisi sobie na co dzień beztrosko podwieszony pod karniszem, które zerka na okno południowo – zachodnie.

Choć Doritis i ich krzyżówki, czyli Doritaenopsis (Dtps. w skrócie) preferują większą ilość światła niż większość gatunków Phalaenopsis, z mojego doświadczenia wynika, że chętnie kwitną i przy jego mniejszym natężeniu.

W moich warunkach mieszkaniowych oznacza to, że nie zakwitają tak wczesną wiosną jak chciałyby, a nieco później – w maju, czerwcu. Wiąże się to z coraz to większą ilością światła, które jest zjawiskiem naturalnym sygnalizującym zmiany pór roku.

Ten szkodnik był nadzwyczaj uparty. Zakupiony w doniczce produkcyjnej rodem z Tajwanu, przyzwyczajony do wysokiej wilgotności – sphagnum, które zapewne nie przesychało mocno na wiór, został przesadzony do doniczki ze średniej frakcji korą i seramisem.

Przyznaję, że mógł mieć bardziej wilgotno.

Do maja stał w miejscu, po czym szarpnął się na basal keiki i pojedynczą łodygę kwiatową.

Kwiaty

Wyjątkowo okazałe i dorodne.

O średnicy 4 x 3 cm, co uważam za wynik nadzwyczaj dobry.

Pąk rósł nieco ponad 3 tygodnie.

Od znanego nam Purple Martin ten klon różni większa intensywność kolorów, zwłaszcza warżki.

Nie jest to kolosalna różnica, ale jest, i co najważniejsze – na plus.